Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2018

ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

Η εικόνα από το βιβλίο
Αρχικώς το ζήτημα της θρησκείας τακτοποιήθηκε μέσα μου βάσει ψυχολογικών και εθνικών κριτηρίων, και όχι πολιτικών.
Όμως όσο περνούσε ο καιρός, μέσα στο μυαλό μου ετίθετο διαρκώς ένα θεμελιώδες ερώτημα: Γιατί επικράτησε ο χριστιανισμός; Και γιατί σήμερα δεν αναγνωρίζουν την Ελληνική Θρησκεία και δεν την νομιμοποιούν ώστε να θρησκεύονται οι Έλληνες επισήμως κατά τα Πάτρια Έθιμα.
Διαβάζοντας τα βασικά κείμενα της Ελληνικής Θρησκείας δεν πήρα απάντηση στο ερώτημά μου. Οπότε άρχισα να μελετώ επισταμένως τα κείμενα του ιουδαϊσμού και του χριστιανισμού.
Ύστερα άρχισα να μελετώ θρησκευτική ιστορία. Επιπλέον άρχισα να μελετώ οξυδερκείς φιλοσόφους όπως ο Φρειδερίκος Νίτσε οι οποίοι είχαν ασχοληθεί με το ζήτημα του χριστιανισμού.
Όσο περνούσε ο καιρός τόσο διεπίστωνα ότι η θρησκεία αποτελεί κοινωνικο-φιλοσοφικο-πολιτικό σύστημα, και όποιος δηλώνει ότι "έκαστος μπορεί να πιστεύει όπου θέλει", είναι άσχετος με κοινωνιολογικά προβλήματα.
Αυτό που μου προξένησε φοβερή εντύπωση ήταν ότι ο χριστιανισμός δεν γκρέμισε μόνον τους Ναούς των Πατρώων Θεών.
Έκαψε τις βιβλιοθήκες και τα περισσότερα συγγράμματα των Ελλήνων. Απηγόρευσε τα δημόσια λουτρά. Γιατί μία θρησκεία να απαγορεύσει τα δημόσια λουτρά; Μόνο από σεμνοτυφία;
Έκλεισε τις φιλοσοφικές σχολές.
Έσπασε τα αγάλματα Θεών και Ηρώων.
Απηγόρευσε την οιωνοσκοπία.
Απηγόρευσε τις ζωγραφιές των Θεών.
Απηγόρευσε την Ελληνική ιατρική.
Απηγόρευσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Απηγόρευσε το θέατρο.
Επέβαλε την αλλαγή των ονομάτων και τον νηπιοβαπτισμό.
Απηγόρευσε να τιμώνται οι νίκες των Ελλήνων στους Μηδικούς πολέμους.
Απηγόρευσε την αστρολογία.
Απηγόρευσε την αρχαία μουσική και τους αρχαίους χορούς των Ελλήνων.
Ποινικοποίησε μέχρι θανάτου την χρήση βοτάνων με την κατηγορία της μαγείας.
Απηγόρευσε την αρχαία Ελληνική κόμμωση και ενδυμασία.
Έκαψε ζωντανούς φιλοσόφους, επιστήμονες, ιέρειες.
Γιατί; Γιατί να κάνει τέτοια εγκλήματα; Ποιός ο λόγος; Δεν αρκούσε στον χριστιανισμό το μίσος κατά των Αθανάτων Θεών;
Τα ίδια ακριβώς εγκλήματα διέπραξε ο χριστιανισμός σε όσες χώρες επικράτησε. Όχι μόνον στην Ελλάδα.
Γιατί;
Μετά από πολλή μελέτη βρήκα την απάντηση. Ο χριστιανισμός, για να ριζώσει στους λαούς έπρεπε πρώτα να ξεριζώσει ό,τι θύμιζε στους λαούς τις προχριστιανικές τους Παραδόσεις.
Γι’ αυτό κατέστρεψε ακόμη και τα θέατρα. Γι’ αυτό απηγόρευσε ακόμη και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ήταν ένας πόλεμος ΜΝΗΜΗΣ. Ο χριστιανισμός κήρυξε πόλεμο κατά της συλλογικής μνήμης των Εθνών.
Ήταν ένας πόλεμος ενάντια στο συλλογικό υποσυνείδητο και στην φυλετική ψυχή των Εθνών.
Οι σημερινοί χριστιανοί προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα εγκλήματα, ισχυριζόμενοι ότι τάχα τα διέπραξαν κάποιοι αυτοκράτορες, και άρα ο χριστιανισμός δεν φέρει ευθύνη.
Η συστηματική, διαρκής, και επαναλαμβανόμενη καταστροφή κάθε μνημείου που θυμίζει τις Αρχαίες Παραδόσεις είναι η τρανταχή απόδειξη ότι ο χριστιανισμός δεν σκόπευε να γκρεμίσει μόνον τους Ναούς των Εθνικών Θρησκειών. Σκόπευε να αφανίσει ο,τιδήποτε θυμίζει στους λαούς την καταγωγή και την ταυτότητά τους.
Γι’ αυτό απηγόρευσε ήθη και έθιμα, όπως οι αθλητικοί αγώνες και οι χοροί, που φαινομενικώς δεν έπρεπε να τον πειράζουν.
Το χριστιανικό ιερατείο ήξερε αυτό που ξέρω εγώ σήμερα και το διδάσκω στα μαθήματα προπαγάνδας: ο,τιδήποτε θυμίζει αρχαίες αναμνήσεις είναι πεδίο πολέμου. Ο,τιδήποτε μπορεί να χρησιμοποιεί ως όχημα διαδόσεως της ιδεολογίας μας, είναι πεδίο πολέμου.
Ακόμη και τα αρώματα που χρησιμοποιούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες για να αλείφουν το σώμα τους μετά το λουτρό ήταν πεδίο πολέμου για τους χριστιανούς.
Όταν συνειδητοποίησα ότι ο μονοθεϊσμός έχει εξαπολύσει έναν ιερό πόλεμο κατά της συλλογικής μνήμης των λαών, το ζήτημα δεν μπορούσε πιά για μένα να παραμείνει αυστηρώς θρησκευτικό. Μετετράπη σε μείζον πολιτικό ζήτημα.
Οι χριστιανοί ιεροεξεταστές ήξεραν αυτό που γνωρίζω εγώ σήμερα. Αν καταστρέψεις την συλλογική μνήμη και τις παραδόσεις ενός λαού, δεν χρειάζεται να τον εξαλείψεις σωματικώς. Είναι ήδη ένας άλλος λαός.
Ένας Ιδεολάτρης (απόσπασμα)
Ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://scholeio.blogspot.gr/2014/03/blog-post_13.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αρχειοθήκη ιστολογίου