Κυριακή 11 Απριλίου 2010

ΦΩΤΕΙΝΕΣ ΣΦΑΙΡΕΣ

Ιλιάδος ραψ.Δ΄ στιχ. 75

ς επν τρυνε πάρος μεμαυαν θήνην, β δ κατ Ολύμποιο καρήνων ΐξασα. Οον δ στέρα κε Κρόνου πάϊς γκυλομήτεω ναύτσι τέρας στρατ ερέ λαν

λαμπρόν· το δέ τε πολλο π σπινθρες ενται·

τ ϊκυῖ᾽ ϊξεν π χθόνα Παλλςθήνη,

κδ δ θορ ς μέσσον· θάμβος δ᾽ἔχεν εσορόωντας Τράς θ πποδάμους καὶ ἐϋκνήμιδας χαιούς· δε δέ τις επεσκενδν ς πλησίον λλον…

Νεοελληνική απόδοση

Και αυτοπροαίρετα η θεά στον λόγον του ετινάχθη από του Ολύμπου τες κορφές κι εχύθη ωσάν τ’ αστέρι, οπού ο Κρονίδης έριξε σημάδι στους ανθρώπους,

ή ναύτες ή στρατόπεδο λαών εκτεταμένο. Λαμπρό αστέρι κι άπειρες οι σπίθες του πετιούνται. Ομοίως τοτ’ η Αθηνά στην γην εροβολούσε και μες στην μέσην πήδησε των ιπποδάμων Τρώων, των χαλκοφόρων Αχαιών και απόρησαν τα πλήθη…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αρχειοθήκη ιστολογίου